De Rotterdamse Energiehal, ergens halverwege de jaren negentig: duizenden gabbers komen bij elkaar om nachtenlang te hakken. Daar worden Alex, Moon en Ben beste vrienden. Onoverwinnelijk lijken ze, in een roes van XTC, zweet en op 160 beats per minuut, tot ze zichzelf én elkaar kwijtraken.
Vijfentwintig jaar later en een leven verder, treffen Alex en Moon elkaar weer. Een nacht lang worden ze geconfronteerd met hun verleden, hun keuzes en proberen ze te hervinden wat ze verloren zijn.
Gabbers waren we is een losgeslagen muzikale theatertrip van regisseur Olivier Diepenhorst die zich afspeelt in de gabberscene van de jaren negentig, toen maar liefst een kwart van de jongeren zich gabber noemde, tot grote afschuw van de rest van Nederland. Een rauwe theatershow over vriendschap en worden wie je wil zijn – op 160 beats per minuut.
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe...
Een nieuwe voorstelling. Of nou ja, eigenlijk meer een presentatie. Of wacht, beter een belevenis. Ja! Een belevenis. De mensen laten meemaken hoe het is. Of voelt, ofzo. Om ADHD te hebben. Een...
Jeanine De Bique
‘Sensationeel’, zo omschreef de Volkskrant het debuutalbum van Jeanine De Bique. Wij kunnen geen genoeg van haar krijgen, want na een overweldigend concert met B’rock in...
Pieter Wispelwey & Paolo Giacometti
Het is inmiddels vaste prik in onze programmering: een recital door cellist Pieter Wispelwey en pianist Paolo Giacometti. Dat komt omdat hun concerten...
Een nieuwe voorstelling. Of nou ja, eigenlijk meer een presentatie. Of wacht, beter een belevenis. Ja! Een belevenis. De mensen laten meemaken hoe het is. Of voelt, ofzo. Om ADHD te hebben. Een...