Welkom “In den Bockenreyder”
Ons herbergske (waor nog zand op de vloer gestrooid wordt, net als vrûger) is uniek gelege op landgoed “De Utrecht”, vlakbè de venne en midde in de bosse. Tisser goed en vurral schôôn. De natuur in al zun bonte kleure. Ge kunt hier fèèn wandele, fietse en ôk perdrije, as goe èège perd meebrengt. En ge kunt lekker ötruste op ons grôôt terras of bij ut knapperend vûrke van dun openhaard.
Minse komtur bè zitte, ge zed welkom!
Ge zit hier in of bij un aaw kuffeeke. Dè kuffeeke issur al dik 80 jaor! Eigelijk al un paor honderd jaor, mar toen wast “un stille knip” òn dun andere kant. Ut hiet “Den Bockenreyder”. Bockenreyders ware un sôrt van bandiete en spookfigure, die jaore geleje hier op unnen bok dur de haai reje.
Achter “Den Bockenreyder” ligt dun Herdgang, un schôôn bos waor de Reusel dur strômt. Dun Herdgang is al meer as dûzend jaor oud. Tis nog ôôt eigendom gewist van de Tempeliers. Dè ware vurnaome minse die nog iet mee de Krûistochte van doen hen gehad. Dun Herdgang ligt ôk in ut landgoed “De Utrecht”. Dè is rûim 2700 bunder natuurschôôn, zoas ge dè ergent anders nie gemak tege zult kome. Dun eigenaar van het landgoed is naaw ASR Nederland. Ongeveer 600 m hier vundaon ligt de Flaos (“De Flaes”), un verrekt schôôn ven op de haai. En unne kilometer verderop liggut “Goorven”, dè net zô schôôn en schilderachtig is. Dur zen nog veul meer poele en venne, mar die zen ammel klender. As ge hier wilt wandele en ge wit de weg nie, dan hemme unne plattegrond van “De Utrecht” vurroe. Vur twintig eurocente zedde de man, dè kunde tegeswôrrig nog gin klèèn geld mir noeme…
Umdè wij zô diep in de bosse zitte, kant zen, degge wellus efkes moet wochte op de bediening. Soms lòttut dun illektriek afwete of ist inins zôn schôôn weer geworre en dan komde gullie mee zôveul minse tuggelèèk, dè wij nie genôg volk hebbe um juj te bediene. Mar jè, ge zit hier nie op unne schupstoel. Ge kunt beter bè ons moete staon, dan bè dun dokter zitte. Naaw ist zô, dè, as ge niemer kunt spierse van dun dorst, en ge zit op oe gemak int gras of bè ut Kapschûrke, dan meudut gerust zelf komen haole. Ge doeter ons en oewéége un grôôt plezier mee. Minse, ammel nie zô jaoge. We zen hier um hard te werke en gullie zed toch nie op de vlucht, ist wel?
“Wij lôôpe vur juj van hot nòr hèèr, zô rap ast kan, want dè hedde gèèr”.
Ut onmeugelukke probere we atemukkare te doen, mar op un wonder zulde efkes moete wochte....