Kommil Foo

'Steengoede show. Kippenvel. Constant van hoog niveau. Subtiele humor, zelfbewuste bravoure, buitengewoon ontroerend.’ (****NRC)
Een huis in een straat. Een vrouw op een stoel. Wachtend, ingespannen luisterend, hopend op het flinterdunne geluid van voetstappen op het grind. Al jarenlang.

Raf en Mich bijten zich vast in hun familieverleden, graven de oude verstopte geheimen op. De groteske, komische, hartverscheurende verhalen, soms gebulderd aan de feesttafel, soms geluisterd in een hoekje van de keuken, vaak verzwegen uit schaamte.

Door de jaren heen ontwikkelde Kommil Foo een volstrekt unieke manier van voorstellingen maken: ontroering, zeer komisch, prachtige nummers en een absurde beeldtaal vechten om voorrang. Voorstellingen over de mens en zijn alledaagse tragiek. De toeschouwer wordt daarbij steevast op het puntje van zijn stoel gedwongen: lachen of huilen?

‘Theater op het hoogste niveau, in een volstrekt unieke stijl. Onweerstaanbaar grappig.’ (*****De Standaard)

‘Uiterst geestig, persoonlijk, ontroerend en van een ongeziene muzikale klasse.’ (****De Telegraaf)

‘Fraai monument voor de vergankelijkheid. Heerlijke, bitterzoet melancholie. Prachtige liedjes. Erg ontroerend.’ (Parool)
Raf Walschaerts en Mich Walschaerts staan al sinds 1987 samen op het podium. In 1992 winnen de Vlaamse broers het Cameretten festival en een jaar later volgt ook de bekendheid in eigen land door hun optreden in het televisieprogramma Morgen maandag, waarin zij satirische en spitsvondige sketches opvoeren. Sindsdien tourt Kommil Foo met succes langs de Vlaamse en Nederlandse theaters met unieke voorstellingen: komisch, ontroerend en van een grote muzikaliteit. Cabaret? Kleinkunst? Concert? Inderdaad.
spel & tekst Raf Walschaerts & Mich Walschaerts regie Ineke Nijssen publiciteitsfoto Michel Goessens scènefoto’s Jaap Reedijk