RHEA (BE)

Wanneer alles tot de grond toe is afgebrand en je alleen nog maar as overhoudt, heb je twee keuzes: de handdoek in de ring gooien of jezelf herpakken en beseffen dat as eigenlijk een hele vruchtbare bodem vormt. Dat is ongeveer wat er de afgelopen jaren met RHEA is gebeurd. Nu zijn ze terug, met nieuwe muziek (tweede album in 2024!), en schudden ze het label van powerrockband van zich af. Ze klinken groovier dan ooit.
Je moet stevig in je schoenen staan als je band wordt geprezen als de nieuwe hoop van het land voor ouderwetse, eerlijke rockmuziek, wat RHEA in 2016 overkwam. Ze hadden nog maar één nummer uit, en ineens moesten ze hun plek vinden in de Belgische muziekscene. En dat deden ze, vier jaar lang: nummers schrijven, singles uitbrengen, live knallen (zoals in het voorprogramma van Royal Blood of als hoofdact), en het opnemen en uitbrengen van hun debuutalbum. Maar net toen RHEA gesetteld was en uitkeek naar een toekomst vol spannende projecten, sloeg corona toe. Letterlijk een dag na de laatste opnames voor Lust For Blood Pt.2 ging België in lockdown. Dit was een enorme klap voor zowel de band als zanger Jorge Van de Sande, die al door een moeilijke periode gingen. Dromen en elke vorm van richting verdwenen, en lieten alleen twijfel en een dieptepunt achter.
Maar ze krabbelden weer op. Toen Rather Be Nothing de populairste alternatieve hitlijst van België aanvoerde, werkte dat als een katalysator, nog versterkt door hun optreden op de main stage van Rock Werchter 2022. Het bracht de band weer bij elkaar en gaf aanleiding tot nieuwe muziekplannen. Van de Sande begon na een ongebruikelijke pauze van een jaar weer nummers te schrijven. Hij liet zich inspireren door de moeilijke tijd die hij en de band hadden doorgemaakt, maar richtte zich vooral op de veerkracht om weer op te staan. Het inspireerde de band ook om existentiële vragen te onderzoeken, op een zeer on-Belgisch ambitieuze manier: denk niet te klein, toon lef, steek je nek uit. Ze stellen hogere machten – zowel politiek als religieus – ter discussie en zetten uiteindelijk de mensheid centraal.
Muzikaal is het allemaal heel anders dan wat RHEA ooit heeft gedaan, maar het ontstond allemaal organisch, vanaf de allereerste riff die Van de Sande opschreef. Toen sloeg de twijfel toe. Werkt dit wel voor ons? Moet ik het niet gewoon allemaal weggooien? Maar hoe meer de band zich in het materiaal verdiepte, hoe meer ze beseften dat dit precies was wat ze wilden doen: nieuwe paden betreden. Het is nog steeds rockmuziek, maar met nieuwe invloeden: er zit een vleugje funk in het ene nummer, disco in een ander, en zelfs een ballad. Met nieuwe instrumenten zoals viool, piano, Hammond-orgel of mellotron, groovy baslijnen en wah-wah-pedalen klinkt RHEA groovier dan ooit. De eerste single, Creeping Through My Head, kan het beste worden omschreven als RHEA ontmoet Kravitz.
De eerste zes jaar na hun doorbraak waren een achtbaanrit voor RHEA, die uiteindelijk op rock bottom eindigde, zonder te weten welke kant ze op moesten. Maar nu zijn ze weer op het juiste spoor, vastberadener dan ooit. Het tweede album zal op veel manieren voor verlossing zorgen, gegroeid op de vruchtbare grond van de as waarmee het allemaal begon.
Dit is een clubkaart show!
Wanneer alles tot de grond toe is afgebrand en je alleen nog maar as overhoudt, heb je twee keuzes: de handdoek in de ring gooien of jezelf herpakken en beseffen dat as eigenlijk een hele vruchtbare bodem vormt. Dat is ongeveer wat er de afgelopen jaren met RHEA is gebeurd. Nu zijn ze terug, met nieuwe muziek (tweede album in 2024!), en schudden ze het label van powerrockband van zich af. Ze klinken groovier dan ooit.
Je moet stevig in je schoenen staan als je band wordt geprezen als de nieuwe hoop van het land voor ouderwetse, eerlijke rockmuziek, wat RHEA in 2016 overkwam. Ze hadden nog maar één nummer uit, en ineens moesten ze hun plek vinden in de Belgische muziekscene. En dat deden ze, vier jaar lang: nummers schrijven, singles uitbrengen, live knallen (zoals in het voorprogramma van Royal Blood of als hoofdact), en het opnemen en uitbrengen van hun debuutalbum. Maar net toen RHEA gesetteld was en uitkeek naar een toekomst vol spannende projecten, sloeg corona toe. Letterlijk een dag na de laatste opnames voor Lust For Blood Pt.2 ging België in lockdown. Dit was een enorme klap voor zowel de band als zanger Jorge Van de Sande, die al door een moeilijke periode gingen. Dromen en elke vorm van richting verdwenen, en lieten alleen twijfel en een dieptepunt achter.
Maar ze krabbelden weer op. Toen Rather Be Nothing de populairste alternatieve hitlijst van België aanvoerde, werkte dat als een katalysator, nog versterkt door hun optreden op de main stage van Rock Werchter 2022. Het bracht de band weer bij elkaar en gaf aanleiding tot nieuwe muziekplannen. Van de Sande begon na een ongebruikelijke pauze van een jaar weer nummers te schrijven. Hij liet zich inspireren door de moeilijke tijd die hij en de band hadden doorgemaakt, maar richtte zich vooral op de veerkracht om weer op te staan. Het inspireerde de band ook om existentiële vragen te onderzoeken, op een zeer on-Belgisch ambitieuze manier: denk niet te klein, toon lef, steek je nek uit. Ze stellen hogere machten – zowel politiek als religieus – ter discussie en zetten uiteindelijk de mensheid centraal.
Muzikaal is het allemaal heel anders dan wat RHEA ooit heeft gedaan, maar het ontstond allemaal organisch, vanaf de allereerste riff die Van de Sande opschreef. Toen sloeg de twijfel toe. Werkt dit wel voor ons? Moet ik het niet gewoon allemaal weggooien? Maar hoe meer de band zich in het materiaal verdiepte, hoe meer ze beseften dat dit precies was wat ze wilden doen: nieuwe paden betreden. Het is nog steeds rockmuziek, maar met nieuwe invloeden: er zit een vleugje funk in het ene nummer, disco in een ander, en zelfs een ballad. Met nieuwe instrumenten zoals viool, piano, Hammond-orgel of mellotron, groovy baslijnen en wah-wah-pedalen klinkt RHEA groovier dan ooit. De eerste single, Creeping Through My Head, kan het beste worden omschreven als RHEA ontmoet Kravitz.
De eerste zes jaar na hun doorbraak waren een achtbaanrit voor RHEA, die uiteindelijk op rock bottom eindigde, zonder te weten welke kant ze op moesten. Maar nu zijn ze weer op het juiste spoor, vastberadener dan ooit. Het tweede album zal op veel manieren voor verlossing zorgen, gegroeid op de vruchtbare grond van de as waarmee het allemaal begon.
Dit is een clubkaart show!