Josse Jnr

Hun twee lichamen staan op gespannen voet met elkaar en in sterk contrast, hoewel ze met hun monden toch hetzelfde proberen te bereiken. Er ontstaat een delicate spanning tussen de migrant die om hulp vraagt aan de witte Europeaan, en de worsteling iemand te willen helpen zonder in het paternalisme te vallen. Soms wordt regisseur Ahilan hierbij ingeschakeld als bemiddelaar.
Hij zit, metaforisch en letterlijk, tussen de twee in. Niet zwart en ook niet wit. Door zijn complexe positie probeert hij beiden te vertalen en wordt zo langzaamaan medeplichtig als performer. Zijn regisseursschap en opzettelijk neutrale positie wordt blootgelegd.
In JOSSE JNR. voert theatermaker en performer Ahilan Ratnamohan samen met Josse De Pauw en Etuwe Bright Junior onderzoek uit naar het leren van taal en de onvermijdbare machtsrelaties die hieruit voortkomen. Wat kunnen de teksten van De Pauw, stilistisch zo Europees en abstract, betekenen op een ander lichaam? Hoe kunnen deze teksten en esthetiek - die ondertussen de Vlaamse canon grotendeels hebben gedefinieerd - een andere poëzie bereiken? Is Vlaams-zijn overdraagbaar?