In een spierwitte ruimte blikt een oude vrouw terug op haar leven en concludeert dat ze zich het meest levend voelde in de nabijheid van de dood. Ze wordt geconfronteerd met de tijdelijkheid van het leven én van haar omgeving. De opwarmende aarde, het smeltende ijs, het stijgende water, de stervende mens; sommige dingen zie je pas helder als je ver terugkijkt.
JAH! van choreograaf Dalton Jansen is een ode aan de zwarte man in een westerse wereld en een viering van vaderschap. Vijf performers zoeken naar hun identiteit en verhoudingen tot elkaar. Hoe...
Geweld & Vibrato is een onconventionele opera-performance over kolonialisme, over het extreme geweld door Nederlandse militairen tijdens de ‘politionele acties’ in Indonesië, over het...
Call & Response is meer dan een podium; het is een ruimte waar gelijkwaardigheid tussen dans, poëzie en muziek wordt gecreëerd.
Wil je deelnemen aan Call & Response?
Hoe leef je je leven als familie op het moment dat je uit elkaar bent? OSSO is een grappig, confronterend en ontroerend familieportret over leven als gescheiden gezin. Met muziek van singer-...
Putuma verandert zichzelf in een projectiescherm en speelt met de namen, herinneringen en erfenissen van zwarte, queer vrouwen die (on)zichtbaar zijn gemaakt in de kunst en de samenleving. In een...