Tijdens WOII wordt het verliefde stel Veronika en Boris gescheiden als de Duitsers binnenvallen. Boris neemt dienst; Veronika blijft achter.
Regisseur Michail Kalatozov laat in deze film oorlogspropaganda achterwege en stelt individuele emoties centraal, met name die van Veronika. Dat maakt de film uniek binnen de Sovjet-cinema. Kalazatov kreeg de kans om deze film zo te maken omdat het creatieve klimaat in de Sovjet-Unie opwarmde nadat partijleider Nikita Chroesjtsjov in 1957 in een uitgelekte toespraak kritiek leverde op de persoonsverheerlijking van Stalin. Auteurs, dichters, schilders en regisseurs kregen meer vrijheid om complexere verhalen te vertellen die voorbij de eenzijdige verheerlijking van de staat en de homo sovieticus gingen. Deze periode in de Sovjet-Unie wordt ook wel de “Russische Dooi ”genoemd (1957-1968).
De kracht van vriendschap staat centraal in dit intieme drama over ouder worden, leven en sterven.
De succesvolle CEO Romy zet haar carrière op het spel als ze een affaire begint met een jonge stagiair.
Poëzie, politiek en esthetiek gaan hand in hand in deze documentaire over dekolonisering en restitutie.
Dit eethuis legt de harde realiteit bloot waarmee arbeidsmigranten te maken hebben. Een eerbetoon aan de onzichtbare helden in de keuken.
Een krachtig vrouwenportret waarin drie Costa Ricaanse vrouwen terugblikken op het verstikkende stilzwijgen rond hun seksualiteit.