Tijdens WOII wordt het verliefde stel Veronika en Boris gescheiden als de Duitsers binnenvallen. Boris neemt dienst; Veronika blijft achter.
Regisseur Michail Kalatozov laat in deze film oorlogspropaganda achterwege en stelt individuele emoties centraal, met name die van Veronika. Dat maakt de film uniek binnen de Sovjet-cinema. Kalazatov kreeg de kans om deze film zo te maken omdat het creatieve klimaat in de Sovjet-Unie opwarmde nadat partijleider Nikita Chroesjtsjov in 1957 in een uitgelekte toespraak kritiek leverde op de persoonsverheerlijking van Stalin. Auteurs, dichters, schilders en regisseurs kregen meer vrijheid om complexere verhalen te vertellen die voorbij de eenzijdige verheerlijking van de staat en de homo sovieticus gingen. Deze periode in de Sovjet-Unie wordt ook wel de “Russische Dooi ”genoemd (1957-1968).
Poëzie, politiek en esthetiek gaan hand in hand in deze documentaire over dekolonisering en restitutie.
Dit eethuis legt de harde realiteit bloot waarmee arbeidsmigranten te maken hebben. Een eerbetoon aan de onzichtbare helden in de keuken.
Een krachtig vrouwenportret waarin drie Costa Ricaanse vrouwen terugblikken op het verstikkende stilzwijgen rond hun seksualiteit.
Hilde Coppi gaat samen met haar echtgenoot Hans tijdens de Tweede Wereldoorlog in het verzet tegen het naziregime, en moeten daarvoor een zware prijs moet betalen.
Door de ogen van zes gewone Roemeniërs zien we wat er voor nodig was om Ceaușescu’s communistische regime ten val te brengen.